Me 210A
Pierwsze samoloty (Me 210A-0) produkowane w Augsburgu ukończono w kwietniu 1941, 2 w lipcu, 6 w sierpniu a następnych 12 we wrześniu 1941 roku. We wrześniu 1941 roku zakłady w Ratyzbonie opuściło 5 samolotów. Oba zakłady wyprodukowały do końca 1941 roku kolejne 67 samolotów (40 w Augsburgu i 27 w Ratyzbonie). Me 210 A-0 miały pełnić w pierwszym rzędzie rolę niszczycieli (Zerstorer), a ich drugorzędnym zadaniem miała być rola bombowca nurkującego. Samoloty te napędzane były dwoma silnikami Daimler-Benz DB 601F o mocy 959 kW każdy. Były to dolnopłaty o konstrukcji całkowicie metalowej z pojedynczym statecznikiem pionowym. Skrzydła złożone były z trzech części: centropłatu i dwóch części zewnętrznych płatów. Skrzydła wyposażone były w hamulce aerodynamiczne nurkowania i sterowane za pomocą instalacji hydraulicznej. Pilot oraz strzelec-radiotelegrafista zajmowali miejsca plecami do siebie w obszernej oszklonej kabinie słabo opancerzonej. Podwozie główne chowało się do tyłu z półobrotem i mieściło się całkowicie w gondolach silnikowych. Również kółko ogonowe chowało się w kadłubie.
Samolot uzbrojony był w dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm z zapasem amunicji po 1000 naboi oraz dwa działka MG 151 kalibru 20 mm z zapasem amunicji po 350 naboi umieszczone w przedniej części kadłuba. Uzbrojenie defensywne stanowiły dwa karabiny maszynowe MG 131 kalibru 13 mm z zapasem po 450 naboi, umieszczone po jednym w zdalnie sterowanych stanowiskach strzeleckich FDL 131, po obu stronach kadłuba (obsługiwał je strzelec-radiotelegrafista). Ponadto Me 210 mógł przenieść 8 bomb o masie po 50 kg lub 2 o masie po 500 kg. Bomby znajdowały się w umieszczonej na nosie samolotu komorze bombowej. W sześciu skrzydłowych zbiornikach samouszczelniających mieściło się 2550 dm³ paliwa.
Pięć samolotów wersji A-0 przebudowano na samoloty szkolne. Miało to przyśpieszyć wprowadzenie Me 210 do jednostek bojowych. Przebudowy dokonały zakłady Blohm & Voss.
Mimo problemów i wad Me 210, Urząd Generalny Zbrojmistrza Luftwaffe, zatwierdził produkcję seryjną w dwóch wariantach: A-1 i A-2. Me 210A-1 miał być maszyną niszczycielską natomiast Me 210A-2 bombowcem nurkującym. Wyprodukowano 64 egzemplarze, które przejęła Luftwaffe. Jednak w tym samym czasie specjalna komisja powołana przez RLM podjęła decyzję o wstrzymaniu produkcji Me 210 i w zamian kontynuować rozwój messerschmitta Bf 110. W sumie ukończono produkcję 94 samolotów Me 210A-0 oraz 90 Me 210A-1. 370 maszyn było w różnym stadiach produkcji. Jednak kontynuowano próby samolotu. Wreszcie udało się wykryć większość wad, lecz nowy przebudowany prototyp Me 210 V7 otrzymał oznaczenie Me 410.
Me 210A-1/U1
W roku 1942 Me 210A-1 (Werk Nr 2345, GF+CY) otrzymał w miejsce zdalnie sterowanego stanowiska FDL 131 dwa stałe działka MG 151 kalibru 20 mm umieszczone po bokach kadłuba i obsługiwane przez pilota za pomocą peryskopowego celownika Goertz. Strzelec otrzymał do dyspozycji karabin maszynowy MG 81Z.
Źródło: Wikipedia
